Ik ben veel bezig met social media en lees graag reacties die mensen voor anderen achterlaten.
Daarbij valt me op hoezeer de maatschappij aan het verharden is.
Saamhorigheid en verbinding hebben plaatsgemaakt voor polarisatie en onverdraagzaamheid.
Men wordt boos om de kleinste dingen.
Ineens zag ik de samenleving voor me als een spookslot.
Met een eenzame ziel als een verlaten burcht in de nacht.
Hun levens zijn leeg; hun harten vervuld met ijzige kilte
die door hun hartskamers waait als een winterbries door de verlaten vertrekken van een vervallen kasteel.
Waar menselijkheid ooit door de zalen dartelde,
heerst nu enkel nog afgunst en venijn.
-in de versteende stilte weerklinkt de hartslag van weleer-